Wie een partner verliest, krijgt van ons een kaartje en een telefoontje om te horen hoe het gaat. Een luisterend oor dat vaak veel betekent.
November nadert. Traditioneel gezien is dat een maand van herdenking. Afscheid moeten nemen van je partner waarmee je jarenlang lief en leed deelde, is een klap in het gezicht.
Zeker op latere leeftijd brengt het ook andere ‘verliezen’ met zich mee: verlies aan fysieke kracht, verlies aan gezondheid, verlies aan maatschappelijke status, enzovoort. Anders dan bij jongeren, is de kwetsbaarheid bij ouderen in rouw vaak groter: wie zal nu de boodschappen doen? Wie helpt me uit bed ‘s ochtends? Zal ik hier nog kunnen blijven wonen alleen? We willen daar meer bij stilstaan en de tijd nemen om troost te bieden.
De zorgkring rond ouderen wordt kleiner naarmate de leeftijd stijgt. Het overlijden van een partner kan leiden tot verdere vereenzaming. We willen er zijn voor hen, naar hun gevoelens luisteren en waar mogelijk een antwoord bieden op hun noden.
Dilbeekse ouderen die hun partner verliezen krijgen daarom voortaan een troostkaartje enkele weken na het overlijden. Het kaartje verwijst naar de hulp die we kunnen bieden op administratief vlak, op sociaal vlak en zoveel meer. We zetten ook vrijwilligers in die hen eens opbellen om te luisteren hoe het met hen gaat. “Een luisterend oor kan wonderen doen, daar zijn we van overtuigd.”, klinkt het bij de vrijwilligers.
De opbelactie naar nabestaanden (ofte Troosttijd) is een uitbreiding op een opbelactie die we al geruime tijd doen naar 80-jarigen om te horen hoe ze hun verjaardag doorbrachten. De warme gesprekken en de waarderende reacties van de ouderen op deze telefoontjes, maakten dat we verder wilden gaan. “We willen rouwende ouderen helpen om hun toekomst mee vorm te geven, om hun sociaal netwerk te onderhouden of uit te breiden, een luisterend oor blijven bieden, … stap per stap.”, aldus het team en de geëngageerde vrijwilligers.
